De trage minnaar

[Bosrankje]

Graag,

heel graag alles gelezen...


Herlezen...


Herkend,

erkend,

maar soms ook niet...


Genoten

van sommige belevingen

zo bijzonder verwoord !


Wees zeker, beste Uvi,

dat ik niet de enige ben

die hier graag vertoeft !


Vriendelijke decembergroetjes

van Alter en Rankje


Ps. Je schreef :


'Tja, wat zou ik nu zijn?

Een verslaafde luierik zonder gezelschapsdame?


Super ! Vooral de weg om aan je conclusie te geraken


.

[Gast]

Wat mij vooral verwondert is het feit
dat we op school allemaal dezelfde 26 letters leren.
Dezelfde woorden leren lezen en schrijven,
maar dat sommige mensen in staat zijn met die 26 letters
de juiste woorden te vinden en zo te schikken
dat ze hun eigen gevoelens kunnen uitdrukken
maar ook een ander weten te raken.
Hen de indruk te geven
dat ze zich in die woorden herkennen.

Ikzelf heb hier een tekst gevonden van enkele lijnen
die heel mijn leven samenvat.
Een leven van meer dan 50 jaar,
waar ik verschillende pagina's voor nodig zou hebben
om dit te beschrijven.
In enkele lijnen werd het samengevat.
Ik werd er koud van.
Het heeft mij tot in het diepste van mijn ziel geraakt.

(waarschijnlijk betekent deze tekst
niet hetzelfde voor mij als voor jou maar toch...)

Bedankt voor deze woorden.

[Dtm]

Wat mij vooral verwondert is het feit
dat we op school allemaal dezelfde 26 letters leren.
Dezelfde woorden leren lezen en schrijven,
maar dat sommige mensen in staat zijn met die 26 letters
de juiste woorden te vinden en zo te schikken
dat ze hun eigen gevoelens kunnen uitdrukken
maar ook een ander weten te raken.
Hen de indruk te geven
dat ze zich in die woorden herkennen.

Ikzelf heb hier een tekst gevonden van enkele lijnen
die heel mijn leven samenvat.
Een leven van meer dan 50 jaar,
waar ik verschillende pagina's voor nodig zou hebben
om dit te beschrijven.
In enkele lijnen werd het samengevat.
Ik werd er koud van.
Het heeft mij tot in het diepste van mijn ziel geraakt.

(waarschijnlijk betekent deze tekst
niet hetzelfde voor mij als voor jou maar toch...)

Bedankt voor deze woorden.

Goedenmorgen Elleke,

Er staan belangrijke woorden in uw alfabet:
"verwondering, lezen en schrijven, indruk, herkennen ... zelfs ziel ".

Lire c'est écrire.

En inderdaad, elke tekst is anders voor schrijver en lezer, voor elke lezer.
Het leesmoment is erg bepalend voor de lectuur.
Wat er aan voorafging. En wat men nog verwacht. Hoopt, mist en verlangt.
Gisteren en morgen beïnvloeden vandaag.
Het leven. Ver en dichtbij.

Anders gezegd:
iedereen leest volgens zijn eigen spelling en grammatica,
volgens zijn eigen godsvrucht en vermogen.
Iedereen herschrijft.

Het is de zevende dag en mijn vingers denken traag na.
Ze mogen nog even denken en niets doen.
Straks komen de klein-kinderen. Dan zullen ze weer 'doen'.
En zo weinig mogelijk denken. Want daar worden ze moe van.

Mag ik u danken voor uw 'briefje'.
Het zijn dit soort woorden die weer goesting laten groeien.



PS.
Aan elke lezer-es, dankjewel.
Vooral aan hen die hier nu en dan enkele woorden achterlaten.
Investeren in de schrijver. Ik hoop je een leesbare rente uit te keren.

[Dtm]

Ma 'brise-larmes'


Hier ben ik de zee
in mijn gekleurd verdriet
maar ook mijn vreugde

de leegte van mijn strand
mijn aardse lichaam
mijn verlangen

dat ik mis
dat ik verlaat
dat ik beslaap

mijn landerige bruid
mijn golvende schuit

ma 'brise-larmes'.



http://manuscripten.wordpress.com/2011/ ... te-d-opale...




PS.
Mijn excuses voor de lezers die 'de Franse ondertoon' missen.
Een andere mooie allusie, naast 'brise-larmes', is : 'ma brise-l'âme'.
Maar alles begon bij 'brise-lames'. Golfbreker.

[Dtm]

Mijn francophone bosnimf,

Mag ik even aan je paddestoel aankloppen.
Misschien deed ik je ziel pijn.

'Ma brise-larmes' is een woord dat niet bestaat in het Frans.
'Ma brise-l'âme' al evenmin.

Maar sta me toe, o genadige bosfreule, dit twee mooie woorden te vinden.

Meervoud en enkelvoud. Ze vechten in onze talen. Je sais.

Maar ik spreek de zee hier toe als mijn geliefde: 'ma fiancée'.
Dàn moet dit toch kunnen. Au singulier.
Wees mij genadig en knik ja.

[ria]

Rode wangen en ook schaamte
houden mij tegen om hier veel te schrijven.

Hoe kan een oma van 72,
die maar tot haar 14e. naar school ging,
dialogeren met een opa,
weliswaar wat jonger dan zij,
die met het alfabet
in de navelstreng geboren werd.
En met Letterkunde en Latijn
werd groot gebracht.

Daarom komt deze oma,
meestal in stilte genieten.

Alleen als opa vertelt
over zijn kleinkinderen
spreken zij dezelfde taal.

een oma

[Dtm]

Rode wangen en ook schaamte
houden mij tegen om hier veel te schrijven.

Hoe kan een oma van 72,
die maar tot haar 14e. naar school ging,
dialogeren met een opa,
weliswaar wat jonger dan zij,
die met het alfabet
in de navelstreng geboren werd.
En met Letterkunde en Latijn
werd groot gebracht.

Daarom komt deze oma,
meestal in stilte genieten.

Alleen als opa vertelt
over zijn kleinkinderen
spreken zij dezelfde taal.

een oma

Ach, Ria,
sprak ik maar de taal der rozen ....

jouw blauwe tuinman

[Gast]

PS.
Mijn excuses voor de lezers die 'de Franse ondertoon' missen.
Een andere mooie allusie, naast 'brise-larmes', is : 'ma brise-l'âme'.
Maar alles begon bij 'brise-lames'. Golfbreker.

Poëzie en proza moet men niet steeds tot in de finesse begrijpen.
Soms is het
de tekst lezen omdat hij zo mooi is
de woorden klinken als een melodie
of is het enkel
aanvoelen als thuiskomen.

[Bosrankje]

Mijn dichterlijke vriend,

Mijn ziel voelt geen pijn, alleen maar vreugde en bewondering
en ook een beetje spijt ...

Want ik had zelf die twee mooie woorden willen vinden !

Een heel poëtisch pad naar jouw verdrietige ziel 'brise-l'âme',
langs de 'brise-larmes' van je hart, opduikend uit de zee en haar
brise-lames ...

Ja knikken ? Veel meer dan dat... ik applaudisseer vanuit mijn
paddestoel.

Nu even dit vertellen : Toen ik een tijdje geleden naar 'mes petits
bleus' aan 't zoeken was (op Google), belandde ik heel onverwachts
in een bijzonder mooie blog 'mes rêves bleus' van een zekere Lise
Buissart en daar, ontdekte ik verschillende prachtige schilderijen van
'La Côte d'Opale' in Frankrijk waar ik als kind enkele keer op vakantie
ben geweest...
En als ik de adembenemende zwart-wit foto van Manu op jouw link zag
nadat ik 'Ma brise-larmes' had gelezen verscheen plots in mijn geheugen
het schilderij 'bord de mer-Côte d' Opale'...

Ik geloof niet in toeval en denk dat alles een reden heeft dus...

Wees me genadig en aanvaard mijn ppt...(ik zal er geen gewoonte van
maken !)

Vriendelijke groetjes van ons beiden

Bosrankje

[Dtm]

Dag ranke Bosfee,

wat een mooie kleuren.
Mijn woorden mogen zich gelukkig achten om zich daar te kunnen
neervlijen. Maar wat denkt de zee ervan, vraag ik me af.

Hartelijk dank voor het vuurwerk van je handen.
Een verkoudheid beperkt het bruisen van m'n gedachten.

mvg

[Bosrankje]

Dag verkouden dichter,

Verzorg je goed en, weet je, ik denk dat de zee zich zeer vereerd voelt...

Tot schrijfs en warme groetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Alterego1]

Het Antwerpse stadsbestuur zal op de volgende gemeenteraad
Bernard Dewulf voordragen als stadsdichter voor de periode 2012-2013.
Hij zal op 26 januari 2012 - op Gedichtendag - Peter Holvoet-Hanssen opvolgen.
De 51-jarige Dewulf is bij het grote publiek vooral bekend als columnist
en schrijver van 'Kleine dagen',
waarvoor hij in 2010 de Libris Literatuurprijs kreeg en een jaar later de Inktaap.

[Dtm]

Het Antwerpse stadsbestuur zal op de volgende gemeenteraad
Bernard Dewulf voordragen als stadsdichter voor de periode 2012-2013.
Hij zal op 26 januari 2012 - op Gedichtendag - Peter Holvoet-Hanssen opvolgen.
De 51-jarige Dewulf is bij het grote publiek vooral bekend als columnist
en schrijver van 'Kleine dagen',
waarvoor hij in 2010 de Libris Literatuurprijs kreeg en een jaar later de Inktaap.

Goedenmorgen Alternatiefje,


Je bent het niet vergeten.

Jawel, ik ben nog steeds een stille bewonderaar van hem.
Het treft mij altijd dat hij door de 'ernstige' literaire recensenten of collegae
'opzij' gezet wordt. Omwille van zijn onderwerp.

Het kleine geluk. Eenvoudig van afkomst.
Niet de tranerige dramatiek van de boekskes.
Of de themata uit grote literatuur.

Neen, dat bijna onzichtbaar geluk en verwaarloosd verdriet.
Op de hoek van een tafel.
In een ligzetel onder het lover van een boom.
Op de schommel in de tuin.
Poezenpoëzie over een besneeuwd tuinpad.

Alsof literatuur enkel opschiet uit het 'wat'.
En niet ontstaat door het 'hoe'.

Dag Alter, dankje en klik hierna.
En kijk vooral naar het tuinmuurtje.
Dat op zich is al poëzie. Nog ongeschreven, weliswaar.




http://www.cobra.be/cm/cobra/boek/11120 ... rantwerpen


of dit

http://www.youtube.com/watch?v=Yxxj1VsJn4M

[Dtm]

VK, BV, SM, EB & andere kwalen



Verkoudheid
Blogvermoeidheid
Schrijfmoe
Europeesbang.

Het is zoals in de rekken van de Delhaize,
er kan slechts wat nieuw bij
als er wat oud uitgehaald wordt.

Zo ook in mijn hoofd.

Als dat vol zit met ellende bestaande uit
verschillende materiële en immateriële besognes,
dan is er geen plaats
voor verse en gezonde gedachten.

Mijn vingers lummelen dan werkeloos
door de tijd. Hangvingers
die de dag doden. Met niets.

Mijn lichaam van lood
ligt dan op apegapen.
In de chaise longue of een ander
horizontaal meubelstuk.

Tot het verrijst uit de dode tijd.

Liggend tegen de warmte
van een geliefde.
Gekoesterd en genezen.

Gezegende tijd. Schrijftijd.

[Dtm]

Lof der onwennigheid


Dit is de titel van een boek.
Hij raakt en ontroert me.
Wellicht omdat er twijfel inzit.
Meer vermoeden dan weten.

Ik ben bang van mensen
die alles weten.
Allesweters. Betweters.
Geen plaats voor aarzeling.

Op Klara luister ik op dit ogenblik
naar 'Trio'. De naam van een man.
En de benaming van een programma.
Dat vind ik altijd een beetje ijdel.

Maar er komen intelligente mensen.
In het bezit van moeilijke woorden
en kennis. Eloquente denkers.
Ik versta hen niet altijd.

Maar ik vind het en hen wel boeiend.

Er schuilt echter een gevaar in.
Dat je bezwijkt onder je eigen verwondering.
De bewondering voor 'die andere'.

Je kan dan in de val trappen van idolatrie
of in de valkuil vallen van een inferioriteitscomplex.
Het enige verweer is: jezelf blijven.

En genieten. Van de andere. Maar vooral van jezelf.







PS.
Gisteren, zaterdag, geschreven tussen 12 en 13 u.


http://www.deystere.be/publicaties/essa ... ennigheid/