Vleugels van papier
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
- Janina, Ferry, denook (pa pinkelman?), Ria, Rankje & Alter,
bedankt voor jullie bezoekje en jullie mooie woorden, wij doen ons best en aangezien het buiten regent (de winterprik is in aantocht, wacht maar, ik hoorde een ekster in de treurwilg klagen over zijn linkeroog...) fantaseren (?) we verder
groetjes
Robbe
bedankt voor jullie bezoekje en jullie mooie woorden, wij doen ons best en aangezien het buiten regent (de winterprik is in aantocht, wacht maar, ik hoorde een ekster in de treurwilg klagen over zijn linkeroog...) fantaseren (?) we verder
groetjes
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wat ruist er ...(5)
Elfjes hebben scherpe tandjes…
Niet dat ze me gebeten heeft, o neen.
Maar toen ik haar de eikels , de paardenbloem, het madeliefje en het muizenoor overhandigde ging ze alras te keer met haar gebit, sneller dan Jeroen Mues zijn hakmes hanteert op onze nationale zender. Het leek wel dagelijkse kost voor haar.
De eikels vormde ze om tot potjes en de dopjes werden kommetjes. Ze kauwde het vruchtvlees klein en spuwde het uit in de kommetjes. Daarbij mengde ze het madeliefjesblad en enkele druppels sap die ze uit de steel van de paardenbloem blies. Onderwijl enkele onverstaanbare woordjes fezelend.
“Kleed je nu maar uit en stop je klederen in je tas. “ zei ze,"hang dan je tas, goed verscholen in het dichte struikgewas.”
“Me uitkleden? Hu?….”
“Anders ga je verdwalen in je kledij” repliceerde ze, “Als je van dit drankje drinkt, krijg je mijn gestalte en geen nood, van het blad van het muizenoor naai ik je nu een broekje, ik heb al een dennennaald en wat plantenvezel genomen toen je op zoek was naar de plantjes.”
Ook snit en naad was geen geheim voor haar.
Ik deed wat ze me zei en achter de dikke eik ontkleedde ik me, stak mijn kleding in de tas en verschool ze in het lover van het struikgewas.
Hier stond ik nu in Adamskostuum en geen vijgenboom in de buurt…
Hoog in de top van de eik hoorde ik een merel fluiten.
“Wat nu? “ vroeg ik het elfje, toen ik schoorvoetend terugkeerde.
“Drink deze eikel leeg” beval ze “draai je dan 3 maal rond en herhaal de woorden die ik je nu voorzeg.”
“Rinkeltinkel zonnedauw, regendropje berenklauw,…..”
(Op de puntjes horen nog enkele woorden, maar die ga ik hier niet vermelden, ik wil het risico niet lopen dat diegenen die dit lezen gaan experimenteren…)
Ik dronk de eikel leeg,ad fundum, draaide me drie keer in het rond en herhaalde haar woorden.
“Rinkel,tinkel zonnedauw, regendropje berenklauw, …..”
Plots was het alsof de bliksem insloeg in mijn hoofd. Ik zag alle kleuren van de regenboog en in mijn oren zongen K3, Eddy Wally en Freddy Mercury door mekaar.
Even was ik van de wereld.Toen ik weer bij bewustzijn kwam, was alles in de omgeving veel groter geworden, de bomen, het struikgewas…het mos reikte tot aan mijn knieën, alleen de enkele witte wolkjes aan de blauwe hemel leken nu dwergschaapjes.
“Hier, trek dat broekje nu maar aan...” hoorde ik een klare stem.
Robbe
vervolgt...
Elfjes hebben scherpe tandjes…
Niet dat ze me gebeten heeft, o neen.
Maar toen ik haar de eikels , de paardenbloem, het madeliefje en het muizenoor overhandigde ging ze alras te keer met haar gebit, sneller dan Jeroen Mues zijn hakmes hanteert op onze nationale zender. Het leek wel dagelijkse kost voor haar.
De eikels vormde ze om tot potjes en de dopjes werden kommetjes. Ze kauwde het vruchtvlees klein en spuwde het uit in de kommetjes. Daarbij mengde ze het madeliefjesblad en enkele druppels sap die ze uit de steel van de paardenbloem blies. Onderwijl enkele onverstaanbare woordjes fezelend.
“Kleed je nu maar uit en stop je klederen in je tas. “ zei ze,"hang dan je tas, goed verscholen in het dichte struikgewas.”
“Me uitkleden? Hu?….”
“Anders ga je verdwalen in je kledij” repliceerde ze, “Als je van dit drankje drinkt, krijg je mijn gestalte en geen nood, van het blad van het muizenoor naai ik je nu een broekje, ik heb al een dennennaald en wat plantenvezel genomen toen je op zoek was naar de plantjes.”
Ook snit en naad was geen geheim voor haar.
Ik deed wat ze me zei en achter de dikke eik ontkleedde ik me, stak mijn kleding in de tas en verschool ze in het lover van het struikgewas.
Hier stond ik nu in Adamskostuum en geen vijgenboom in de buurt…
Hoog in de top van de eik hoorde ik een merel fluiten.
“Wat nu? “ vroeg ik het elfje, toen ik schoorvoetend terugkeerde.
“Drink deze eikel leeg” beval ze “draai je dan 3 maal rond en herhaal de woorden die ik je nu voorzeg.”
“Rinkeltinkel zonnedauw, regendropje berenklauw,…..”
(Op de puntjes horen nog enkele woorden, maar die ga ik hier niet vermelden, ik wil het risico niet lopen dat diegenen die dit lezen gaan experimenteren…)
Ik dronk de eikel leeg,ad fundum, draaide me drie keer in het rond en herhaalde haar woorden.
“Rinkel,tinkel zonnedauw, regendropje berenklauw, …..”
Plots was het alsof de bliksem insloeg in mijn hoofd. Ik zag alle kleuren van de regenboog en in mijn oren zongen K3, Eddy Wally en Freddy Mercury door mekaar.
Even was ik van de wereld.Toen ik weer bij bewustzijn kwam, was alles in de omgeving veel groter geworden, de bomen, het struikgewas…het mos reikte tot aan mijn knieën, alleen de enkele witte wolkjes aan de blauwe hemel leken nu dwergschaapjes.
“Hier, trek dat broekje nu maar aan...” hoorde ik een klare stem.
Robbe
vervolgt...
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Robbe,
een grotere compliment dan die van Ferry bestaat echt niet
want ze gelooft noch in elfjes noch in sprookjes dus... wees
trots en blij.
Het bewijst dat je niet alleen een schrijver, dichter en troubadour
bent maar ook nog een fantastische sprookjesverteller !
En ze heeft gelijk hoor !
Spannend, leuk en heel goed geschreven... we wachten met veel
ongeduld op het vervolg
Lieve groetjes en tot schrijfs
Alter en Rankje
een grotere compliment dan die van Ferry bestaat echt niet
want ze gelooft noch in elfjes noch in sprookjes dus... wees
trots en blij.
Het bewijst dat je niet alleen een schrijver, dichter en troubadour
bent maar ook nog een fantastische sprookjesverteller !
En ze heeft gelijk hoor !
Spannend, leuk en heel goed geschreven... we wachten met veel
ongeduld op het vervolg
Lieve groetjes en tot schrijfs
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste lezers,
Janina, Ferry, Bosrankje en Neske,
believers of nonbelievers
bedankt voor jullie visite !
Zullen we verdergaan? Al of niet ondergronds...Mijn vader heeft het me ooit voorgedaan, maar dan veel dieper, zo'n 800 m. om het zwarte goud te delven....
mvg
Robbe
Janina, Ferry, Bosrankje en Neske,
believers of nonbelievers
bedankt voor jullie visite !
Zullen we verdergaan? Al of niet ondergronds...Mijn vader heeft het me ooit voorgedaan, maar dan veel dieper, zo'n 800 m. om het zwarte goud te delven....
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wat ruist er...
Het kledingstuk paste me als gegoten en het zat inderdaad zacht.
“Hoe kon je mijn maat zo precies inschatten? “ vroeg ik nieuwsgierig.
“Ik wist dat je een span groot zou worden,” antwoordde ze “12 centimeter, één cm groter dan mezelf…”
Daar had ik nooit bij stilgestaan, dat de afmetingen van elfjes overeenstemmen met hun naam.
“Kom, “ beval ze, “we nemen elk een gevulde eikel en zetten hem in de boom”
Ik volgde haar , met de eikel, de boom in, hij was mijn inziens een stukje zwaarder geworden.
“Zet hier maar neer, “ zei ze, “tegen de wand als je later terug de boom verlaat en je wil je ware grootte weer, dan drink je de eikel leeg, draai 3 maal om je as, maar nu in de omgekeerde richting en zegt de spreuk op. De andere is reserve.”
“Oei, die spreuk ben ik al vergeten…” zei ik geschrokken.
“We zullen ze straks nog wel eens repeteren en in het ergste geval kan je nog altijd gaan spieken op de vorige bladzijde.” antwoordde ze gemeten.
“Je hebt me ook gezegd dat er een klein risico aan verbonden was…” wierp ik bedeesd op.
“Ja, er is bestaat altijd een kans dat de spreuk niet meer ‘pakt’, dat je altijd blijft zoals je nu bent…maar die kans is miniem hoor !”
Ik werd er toch even stil van…
“We hebben dat één keer voorgehad,” ging ze verder “heel lang geleden, jij bent nog maar de tweede mens bij wie dit procedé wordt toegepast. De vorige was een mensenboreling, te vondeling gelegd in een oude schaapskooi. We wisten dat die herders een tijd afwezig zouden blijven en we wilden de baby niet aan zijn lot overlaten. We hebben hem verkleind en verzorgd in onze gemeenschap. Gezien hij niet kon praten heeft dokter Kwart-na acht, de spreuk in zijn naam gezegd en met al onze krachten hebben zijn assistenten het mensenkind 3 keer rondgedraaid.”
Ze haalde even diep adem en vervolgde…
“Maar zeven jaren later wilde hij naar de mensenwereld terugkeren, op zoek gaan naar zijn familie…
Hij bleef echter klein, achteraf is hij nog één maal op bezoek geweest en heeft hij zijn avonturen verteld. De mensen noemden hem Klein Duimpje…”
“Ik heb wel eens van hem gehoord…maar ik dacht dat het sprookjes waren ! Je zegt dat dokter Kwart-na acht er bij betrokken was, is hij dan al zo oud?”
“Neen, neen, zo oud is hij nog niet, amper 612 jaar, in de fleur van zijn kabouterleven…”
Ondanks de koelte in de holte parelden er toch enkele zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd.
Robbe
vervolgt ...
Het kledingstuk paste me als gegoten en het zat inderdaad zacht.
“Hoe kon je mijn maat zo precies inschatten? “ vroeg ik nieuwsgierig.
“Ik wist dat je een span groot zou worden,” antwoordde ze “12 centimeter, één cm groter dan mezelf…”
Daar had ik nooit bij stilgestaan, dat de afmetingen van elfjes overeenstemmen met hun naam.
“Kom, “ beval ze, “we nemen elk een gevulde eikel en zetten hem in de boom”
Ik volgde haar , met de eikel, de boom in, hij was mijn inziens een stukje zwaarder geworden.
“Zet hier maar neer, “ zei ze, “tegen de wand als je later terug de boom verlaat en je wil je ware grootte weer, dan drink je de eikel leeg, draai 3 maal om je as, maar nu in de omgekeerde richting en zegt de spreuk op. De andere is reserve.”
“Oei, die spreuk ben ik al vergeten…” zei ik geschrokken.
“We zullen ze straks nog wel eens repeteren en in het ergste geval kan je nog altijd gaan spieken op de vorige bladzijde.” antwoordde ze gemeten.
“Je hebt me ook gezegd dat er een klein risico aan verbonden was…” wierp ik bedeesd op.
“Ja, er is bestaat altijd een kans dat de spreuk niet meer ‘pakt’, dat je altijd blijft zoals je nu bent…maar die kans is miniem hoor !”
Ik werd er toch even stil van…
“We hebben dat één keer voorgehad,” ging ze verder “heel lang geleden, jij bent nog maar de tweede mens bij wie dit procedé wordt toegepast. De vorige was een mensenboreling, te vondeling gelegd in een oude schaapskooi. We wisten dat die herders een tijd afwezig zouden blijven en we wilden de baby niet aan zijn lot overlaten. We hebben hem verkleind en verzorgd in onze gemeenschap. Gezien hij niet kon praten heeft dokter Kwart-na acht, de spreuk in zijn naam gezegd en met al onze krachten hebben zijn assistenten het mensenkind 3 keer rondgedraaid.”
Ze haalde even diep adem en vervolgde…
“Maar zeven jaren later wilde hij naar de mensenwereld terugkeren, op zoek gaan naar zijn familie…
Hij bleef echter klein, achteraf is hij nog één maal op bezoek geweest en heeft hij zijn avonturen verteld. De mensen noemden hem Klein Duimpje…”
“Ik heb wel eens van hem gehoord…maar ik dacht dat het sprookjes waren ! Je zegt dat dokter Kwart-na acht er bij betrokken was, is hij dan al zo oud?”
“Neen, neen, zo oud is hij nog niet, amper 612 jaar, in de fleur van zijn kabouterleven…”
Ondanks de koelte in de holte parelden er toch enkele zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd.
Robbe
vervolgt ...
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Als de zon
door de regen schijnt
gaat mijn hart op wandel
Mijn dromen
losjes aangelijnd
en vrolijkheid in ’t vaandel
Ik drink het dauwvocht
van de bloemen
dans met een sprinkhaan in het gras
Terwijl ‘n mug
en ’n bijtje zoemen
de één als tenor en d’ander bas
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Vriendschap
Als een
fluistering
van woorden
tot een mysterieus
schrijven verfraait
blijven zij
als luwe winden
door vriendschap gedragen
in dit topic
bewaakt!
Bedankt en
warme groetjes schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste lezers,
niet dat ik een writer's block moet verleggen
in de rivier
enkel dat een acute bronchitis me is komen storen en
me uit de slaap hield...
maar we nemen de draad weer op...
al zal die draad vanavond kort zijn !
Robbe
niet dat ik een writer's block moet verleggen
in de rivier
enkel dat een acute bronchitis me is komen storen en
me uit de slaap hield...
maar we nemen de draad weer op...
al zal die draad vanavond kort zijn !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...