Vleugels van papier

[Bosrankje]

Beste vriend,

Wij hopen dat jij (en alle deelnemers) een mooie zondag
hebben gehad !

De plannen die ons beletten naar Beringen te komen zijn
letterlijk en figuurlijk in 't water gevallen

Ik voelde mij al gisteren niet zo goed maar vandaag was
het duidelijker (grieperig enz...) Dus moesten wij wel thuis
blijven en ik was bijna de hele dag bezig op mijn pc en
Alter heeft naar de koers gekeken.
We zullen dus zeggen zoals de coureurs : 'Volgende keer
beter !

Hopelijk heb je foto's gemaakt van jouw stand !?

Tot schrijfs of ziens en lieve groetjes van ons beiden ook aan
Olga en Piepje.

Alter en Rankje

[Janina]

Gebroken hartjes...

Ik weet blijkbaar niet waar je mee bezig bent
maar ik hoop oprecht dat je veel respons kreeg en krijgt!

Grillige aprilgroetjes ,
Janina

[Alterego1]

[Alterego1]

Robbe,

Wellicht momenteel nog bezig met het ontmantelen
van je hobbystand in het parochiecentrum.
We lazen hier het verslag van Denook over zijn bezoek
aldaar,weliswaar incognito(zoals 'hooggeplaatste' personen
soms plegen te doen),maar toch vol lof over jouw stand.

Hij vermeldt daarbij dat ook de mandenvlechter en de
imker weer aanwezig waren,evenals - uiteraard zou ik
bijna durven zeggen - ook de bierbrouwer,naast vele
anderen eveneens bezienswaardig.

Maar 'k mis in het rijtje de olijke Frans,de knappe
beeldhouwer die wij er bij ons eerste bezoek mochten
leren kennen.
Daarom hierbij nogeens de ppt met de ode die jij hem
toen toedichtte.

Met groetjes van ons beiden,

Rankje en Alter

[Alterego1]

dank Alter voor het doorgeven van de KWB - hobby-tentoonstelling.
Maar waar vond jij de originele aankondiging van Robbe zelf ...
Bij satijnen en papieren vleugels niets gevonden - of word ik blind?

Waarde denook,

Waarom Robbe dat bericht in de gelegenheidstopic van Jure
"Poëziedag 24/03/07 ,bijna 5 jaar geleden" plaatste is ook voor
mij een raadsel.
Ik heb het daar gelezen,en overgenomen op een ppt met het
kinderfietsje van Robbe(omdat Ferry daar op alludeerde).

Je ziet je moet nog niet bevreesd zijn,wat blind worden betreft,
althans toch niet met betrekking tot Robbe's bericht.

Groetjes van ons beiden,

Rankje en Alter

[Robol]

Beste vrienden van de poëzie,

Alleereerst bedankt voor de wensen en het stofferen van dit stekje met mooie plaatjes...

Janina, alweer stuntend door als prima ballerina aan de twijgjes gaan te hangen...

Rankje en Alter met herinneringen aan een mooie ontmoeting

en denook met een heel mooi en verbazend verslag, hij moet werkelijk op fluwelen voeten achter mijn rug gepasseerd zijn, misschien had ik teveel oog voor mijn blonde Leffe. Of hij had zijn vilten hoed niet op...

Waarom ik het plaatste op het gelegenheidsforum van Jure? Daar riep onze vriend uit het Maasland op om via een gedichtendag vriendschappen te hernieuwen of te bevestigen, maar aangezien het me opviel dat de "neenstemmers" in de meerderheid waren, wat ik eigenlijk niet begrijp, dacht ik dat deze tentoonstelling ook een mooie gelegenheid was om eens samen een praatje te maken, om een visje uit te werpen eigenlijk...
op een bescheiden wijze...ik bezoek elk forum, al dan niet met sporen en ik dacht, ja...ze zullen het wel vinden !

De mandenmaker, een aangehuwde oom, was op post. Twee neefjes van mij stonden er ook, zij verzamelen luciferdoosjes van de hele wereld.
Frans, de beeldhouwer heb ik niet gezien. Er waren wel meer standhouders dan vorige keer...
Foto's heb ik vergeten te nemen...maar ik verwacht wel dat ik er ga krijgen...Misschien van onze vriend denook? Een neef heeft er ook enkele genomen.

mvg

Robbe

[Willow*]

Robbe,
Ik ben hier ook even komen verpozen..
Mooi stekje, prachtige foto's ook...
Je nostalgische gedichtjes zijn een lust om te lezen...
dromerig ga ik ook even terug naar lang vervlogen tijden..
nog zo tastbaar alsof het gisteren was..Fijn weekend
Groetjes
Willow

[Robol]

Bedankt voor je bezoekje, Willow, steeds welkom om te komen mijmeren
zoals ik vanavond deed, toen ik de zon zag ondergaan...
met mijn digitaaltje heb ik de avond vastgelegd
voor even toch

en spontaan
met Alice Nahon een "avondliedeken" gezongen...


avondgroetjes

Robbe

[Robol]

Terwijl het duister van de avond
het daglicht komt vervagen
denk ik terug aan een gedicht
uit lang vervlogen dagen

Geen al te zware woorden
maar simpel en spontaan
uit een zuivere ziel ontsproten
eenieder kan ‘t verstaan

“ ’t is goed in het eigen hart te kijken
des avonds voor het slapen gaan”



Robbe

[Alterego1]

[Robol]

Dank je Rankje en Alter

in vriendschap aangenomen

mvg

Robbe

[Robol]

De wilde zwanen


Achter de Leuvense stoof
op een oude deken
had ik mijn speelhoek

Ik had pas leren lezen
en van de goede Sint
kreeg ik een sprookjesboek


Ik las fluisterend voor
mijn teddyberen
waren mijn gehoor


Terwijl de dag begon te tanen

"De wilde zwanen"


"In een land, hier heel ver vandaan, daar waar de zwaluwen heenvliegen als het bij ons winter wordt, woonde eens een koning. Die koning had elf zonen en één dochter.
Toen de prinsen groter werden gingen ze naar school. Dan droegen ze een gouden ster op hun borst en een mooie sabel opzij. Ze schreven hun sommen op een gouden lei met een diamanten griffel. En ze konden zo goed leren dat men dadelijk kon merken dat het echte prinsen waren.
Hun zusje Elisa mocht op een bankje zitten dat van echt spiegelglas was gemaakt. En ze had een prentenboek dat zo duur was, dat men er een half koninkrijk mee kon kopen.
Wat hadden die kinderen een fijn leven! Maar jammer genoeg zou dat niet altijd zo blijven. Hun vader, koning van het hele land, ging trouwen met een koningin. Maar ze was een boze koningin, die het prinsesje en de prinsen slecht behandelde. Dat merkten ze de eerste dag al."


Ik moet hier even stoppen
om mijn verse botermelk te drinken
Mijn beren vinden het reuzespannend
ik zie hoe hun glazen ogen blinken



vervolgt

[Janina]

Gloeiend potje, die Leuvense stoof, voorzichtig maar dat jij of je beertje
jullie oortjes niet verbranden.
Botermelk, bah!

(Janina)

[Robol]

Beste Janina, inderdaad een gloeiend potje en wat dat verbranden betreft....hoe kan je het weten.
Op een dag werd ik eens door één van mijn zussen (per ongeluk) met mijn wang tegen de stoof gedrukt, gelukkig niet tegen de bol, dat zou een ramp geweest zijn, maar tegen het hete ijzer iets hoger. Onmiddellijk hebben ze "zalf van Clet" op mijn wang gestreken en ik heb er niets aan overgehouden. Het gebeurde allemaal in de drukte van "foto's kijken". Later meer daarover...

Het sprookje van Andersen " de wilde zwanen" heeft indertijd bij mij emoties losgemaakt...tot tranen toe, daarom gaan we verder...


Robbe

[Robol]

De wilde zwanen (2)


Terwijl vader aan zijn pijpje trekt
vanachter zijn gazet
heeft moeder op de stoof
een pot koffie gezet

De kat kwam ondertussen binnen
en onder de oven van de stoof
ligt ze haar dagelijks gebed
te spinnen
maar onverstoord
lees ik mijn sprookje voort


Op het slot was er groot feest en de kinderen speelden "visite"; anders kregen ze zoveel koekjes en appelbollen als ze lustten, maar nu gaf de koningin hun alleen maar wat zand in een theekopje en zei dat ze maar moesten doen alsof er thee in zat.

De week daarop deed ze het zusje Elisa bij boerenmensen in de kost, en het duurde niet lang of ze wist de koning zoveel slechts over die arme prinsjes wijs te maken dat hij niets meer om hen gaf.

"Vlieg maar weg, de wereld in, en zorg voor je zelf!" zei de boze koningin. "Vlieg als grote vogels, zonder stem!" Maar ze kon het toch niet zo erg maken als ze wel wilde. Ze werden tot prachtige, wilde zwanen die met een wonderlijke kreet uit de vensters van het slot naar buiten vlogen over park en bos. Het was nog heel vroeg in de morgen toen zij voorbij het boerenhuis kwamen waar Elisa, hun zusje, lag te slapen. Hier zweefden ze over het dak, draaiden met hun lange hals en sloegen met hun vleugels. Ze moesten weer verder, hoog in de wolken, ver weg de wijde wereld in, daar vlogen ze een groot, donker bos in dat zich helemaal tot aan het strand uitstrekte.

De arme kleine Elisa stond in het kamertje van de boer met een groen blad te spelen, want ander speelgoed had ze niet en ze maakte een gat in het blad, keek daardoorheen naar de zon. En toen was het of ze de heldere ogen van haar broers zag, en telkens als de warme zonnestralen op haar wang schenen was het of zij haar kusten.

De ene dag verliep als de andere. Wanneer de wind blies door de hoge rozenhagen om het huis fluisterde hij tot de rozen: "Wie zou er mooier zijn dan jullie?" Maar de rozen schudden het hoofd en zeiden: "Dat is Elisa!"



O, wat had ik medelijden
met dat prinsesje, lief en teer
haar lot was echt niet te benijden
en mijn hartje deed wat zeer


Robbe


vervolgt...