"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Het is soms niet te geloven dat men,hoe oud men ook is
en een ouder verliest ,
hoeveel pijn dat doet.Hoe OUD ZIJ OOK ZIJN!!!!
Het doet altijd pijn.
Vanmorgen was dat weer zo toen ik een foto
van moeder zag die 3 jaar geleden in
pijnlijke omstandigheden overleed.
Ik voelde weer heel de pijn door m'n lichaam
schieten en riep tot mezelf:
GA IN DE PIJN STAAN.....
Ga in de pijn staan...
huil het uit en
schreeuw je pijn in een lange rauwe kreet.
Niemand hoort het,
niemand raadt het,
niemand weet het.
Jij alleen met je pijn,
midden je pijn,
weet hoe zeer het doet.
Je roept in het rond
je pijn, je verdriet in een luide kreet,
als een arme dwaas.
En, niemand die het weet en
weten moet :
het klinkt zo dwaas dat je
na al die jaren
huilt en weent als een arm
verloren en verlaten kind.
Niemand weet het
hoe zeer het doet!
Moederke toch..
Liefste Moederke.
Johana-maria
maandag , 27 maart 2006
en een ouder verliest ,
hoeveel pijn dat doet.Hoe OUD ZIJ OOK ZIJN!!!!
Het doet altijd pijn.
Vanmorgen was dat weer zo toen ik een foto
van moeder zag die 3 jaar geleden in
pijnlijke omstandigheden overleed.
Ik voelde weer heel de pijn door m'n lichaam
schieten en riep tot mezelf:
GA IN DE PIJN STAAN.....
Ga in de pijn staan...
huil het uit en
schreeuw je pijn in een lange rauwe kreet.
Niemand hoort het,
niemand raadt het,
niemand weet het.
Jij alleen met je pijn,
midden je pijn,
weet hoe zeer het doet.
Je roept in het rond
je pijn, je verdriet in een luide kreet,
als een arme dwaas.
En, niemand die het weet en
weten moet :
het klinkt zo dwaas dat je
na al die jaren
huilt en weent als een arm
verloren en verlaten kind.
Niemand weet het
hoe zeer het doet!
Moederke toch..
Liefste Moederke.
Johana-maria
maandag , 27 maart 2006
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
DANKJE-DANKJEWEL Robbe!Het doet me altijd deugd als ik één van jullie hoor of beter lees.
Zo besef ik dat er echt nog wel vriedschap en goedheid bestaat.
Iets waar ik in de loop der jaren begon aan te twijfelen.
Dat komt meestal, denk ik, omdat mensen
geen tijd hebben voor elkaar.
Als je in een moeilijk moment of bij groot verdriet denkt:
'Bij haar of hem kan ik zeker terecht", omdat je denkt dat het een vriend is,
dan hoor je zo vaak : nu niet want......
En dan sta je daar alleen.
Sinds ik op het forum Poëzie van SignorenNet kom en schrijf,
kan ik daar veel emoties kwijt als bij een vriend.
Dat doet me deugd.
Nogmaals bedankt Robbe!
Johana-maria
(Volgende tekst : OF...was het maar een droom
schreef ik een tijd geleden na zo'n ontgoocheling)
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
OF...WAS HET MAAR EEN DROOM?
Ik dacht dat je was als een veilige haven,
als een reddingsboei midden hoge golven
van een stormende zee.
Als een vuurtoren, een licht dat me veilig kon leiden
naar het wachtende strand.
Ik dacht dat het zo was
of...was het maar een droom?
Je was , dacht ik, als een hoge, sterke boom
met wijde takken en blaren
die altijd 'Welkom' wuiven en
in wiens schaduw ik even tot rust kon komen en
genieten van de stilte.
Ik dacht dat het zo was,
of...was het maar een droom?
Ik dacht dat je me zou helpen
om de weg te vinden
die ik al zoveel jaren verloren was,
want alles was me zo vreemd en onbekend.
Alles wat ik gekend had bestond niet meer en
wat voor me lag was me volslagen vreemd.
Het verleden en vertrouwde was in één klap verdwenen
Ik kon niet verder kijken dan de plek waar ik stond en
vroeg me af hoe alles zo plots kon verdwijnen en
waarom?
En waarom ik er nog was?
Tot ik je zag, je keek me aan en zei mijn naam.
Dat dacht ik toch.
Of...was het alleen maar een droom?
Ik kon me goed voelen bij jou:veilig , geborgen...
Ik was thuis gekomen na zoveel jaren , zo dacht ik,
ik wou het wel geloven,
of ...was het maar een droom?
Was die haven er niet?
Was er geen boom, geen huis, geen thuis,
geen weg?
Was er geen vriend?
Was alles alleen maar een droom?
Alleen maar een droom......
Johana-maria
december 2003
Ik dacht dat je was als een veilige haven,
als een reddingsboei midden hoge golven
van een stormende zee.
Als een vuurtoren, een licht dat me veilig kon leiden
naar het wachtende strand.
Ik dacht dat het zo was
of...was het maar een droom?
Je was , dacht ik, als een hoge, sterke boom
met wijde takken en blaren
die altijd 'Welkom' wuiven en
in wiens schaduw ik even tot rust kon komen en
genieten van de stilte.
Ik dacht dat het zo was,
of...was het maar een droom?
Ik dacht dat je me zou helpen
om de weg te vinden
die ik al zoveel jaren verloren was,
want alles was me zo vreemd en onbekend.
Alles wat ik gekend had bestond niet meer en
wat voor me lag was me volslagen vreemd.
Het verleden en vertrouwde was in één klap verdwenen
Ik kon niet verder kijken dan de plek waar ik stond en
vroeg me af hoe alles zo plots kon verdwijnen en
waarom?
En waarom ik er nog was?
Tot ik je zag, je keek me aan en zei mijn naam.
Dat dacht ik toch.
Of...was het alleen maar een droom?
Ik kon me goed voelen bij jou:veilig , geborgen...
Ik was thuis gekomen na zoveel jaren , zo dacht ik,
ik wou het wel geloven,
of ...was het maar een droom?
Was die haven er niet?
Was er geen boom, geen huis, geen thuis,
geen weg?
Was er geen vriend?
Was alles alleen maar een droom?
Alleen maar een droom......
Johana-maria
december 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Give dank voor je mooie en deugdoende aanmoediging om in Oostende een paar van mijn teksten(gedichten?) voor te lezen.
Dankjewel voor dit voorstel....Wat een eer!
Maar ik liet aan Robbe al weten dat ik dat ZEKER NIET zelf wil doen.
Maar jullie mogen zelf de gedichten kiezen die jullie mooi vinden!
Maar alleen uit TOPIC:
"OCHTENDSCHEMERING met Johana-maria " die zijn van mij persoonlijk.
Topic "Heelheid" zijn gedichten die ik ergens lees en mooi vind en met anderen wil delen.
Nogmaals dank aan jou en Robbe en jullie kiezen zelf maar!
Groetjes
Johana-maria
(Wie weet zal ik er zelf wel zijn en met veel plezier meevieren)
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Heel hartelijk dank Louise voor je aanmoediging!Mijmeringen zijn het zeker , ervaringen en gevoelens
die ik in gedachten en woorden heb verwerkt.
Niet iedereen houdt van deze soort gedichten ,
wat zwaarmoedig, emotioneel geladen.....
Maar ja het zijn mijn gevoelens en ervaringen...
Ik kan moeilijk anders.
Nogmaals dank en tot kijks.
Lieve groetjes,
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Mijn vrienden die af en toe m'n gedichten lezen ,
vinden"TRANEN WAAROM?" één van de mooiste.
Ik schreef het op de trein naar Oostende op een papiertje,
het regende geweldig buiten.
Een vriend wou er zelfs een lied op maken , maar dat is nooit gelukt.
TRANEN WAAROM?
Langzaam, langzaam
rollen de tranen
over 't raam van de trein.
Iedere druppel een traan,
die rolt als een parel
over 't glas van het raam
van de hollende trein.
Een gordijn van tranen
voor het raam van de trein.
Oh, zo mooi,
maar ook zo triest.
Misschien weent de hemel wel?
Maar waarom?
Het gordijn van druppels en tranen
verbergen de bomen, de huizen,
de mensen en de stad
in de steeds voorthollende trein.
Geen mens die het merkt.
Geen mens die opkijkt en vraagt:
"Tranen waarom?"
We rijden steeds verder
ongestoord in de voorthollende trein.
Geen zorgen om die tranen,
geen zorgen om de hemel die weent.
Tranen waarom?
Johana-maria
augustus 2004 op de trein naar Oostende
vinden"TRANEN WAAROM?" één van de mooiste.
Ik schreef het op de trein naar Oostende op een papiertje,
het regende geweldig buiten.
Een vriend wou er zelfs een lied op maken , maar dat is nooit gelukt.
TRANEN WAAROM?
Langzaam, langzaam
rollen de tranen
over 't raam van de trein.
Iedere druppel een traan,
die rolt als een parel
over 't glas van het raam
van de hollende trein.
Een gordijn van tranen
voor het raam van de trein.
Oh, zo mooi,
maar ook zo triest.
Misschien weent de hemel wel?
Maar waarom?
Het gordijn van druppels en tranen
verbergen de bomen, de huizen,
de mensen en de stad
in de steeds voorthollende trein.
Geen mens die het merkt.
Geen mens die opkijkt en vraagt:
"Tranen waarom?"
We rijden steeds verder
ongestoord in de voorthollende trein.
Geen zorgen om die tranen,
geen zorgen om de hemel die weent.
Tranen waarom?
Johana-maria
augustus 2004 op de trein naar Oostende
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Johana-maria,
'k heb ergens dit gelezen over de stilte
en dacht natuurlijk direct aan jou.......
De stilte voert je hoger dan de verhevenste muziek.
De stilte voert je verder dan de vervoerendste muziek.
De stilte voert je dieper dan de diepborendste muziek.
Dat is een stilte die verblindt, verdooft, verduistert, en
het binnenwaartse oog een ongewone scherpte van zien
en horen geeft.
In deze stilte klinkt aan alle zijden de warme geborgenheid
van het ware zijn
Veel liefs, bosrankje
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
He Bosrankje goede morgen!Dank voor die prachtige beschrijving van de stilte.
Ja , ik hou inderdaad zéér veel van de stilte.
Ik denk dat DE STILTE HET KLANKBORD IS VAN GOD,
van het ZIJN , het WEZEN, de ESSENTIE ....
Het is moeilijk uit te leggen he Bosrankje en
het heeft helemaal niets met die of
gene godsdienst te maken, volgens mij.
Ik denk dat stilte en eenzaamheid de rijkste leerschool
is in 't leven, maar ook de moeilijkste!!!!
Veel liefs en DANKJEWEL!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ja Johana-Maria...De Stilte en de Eenzaamheid...
Die avond
Wij wachtten beiden thuis...
De Stilte en de Eenzaamheid
vielen met de deur in huis
De Stilte en de Eenzaamheid
twee partners, twee kompanen
Ze kwamen, zoals ze vaker doen
met hun beiden samen
Het afscheidswoord
verstikte in mijn tranen
De Stilte deed me beven
toen jij ging en mij
met de Eenzaamheid liet leven
Jij ging
De Stilte en de Eenzaamheid
zijn voorgoed gebleven...
Robbe
Die avond
Wij wachtten beiden thuis...
De Stilte en de Eenzaamheid
vielen met de deur in huis
De Stilte en de Eenzaamheid
twee partners, twee kompanen
Ze kwamen, zoals ze vaker doen
met hun beiden samen
Het afscheidswoord
verstikte in mijn tranen
De Stilte deed me beven
toen jij ging en mij
met de Eenzaamheid liet leven
Jij ging
De Stilte en de Eenzaamheid
zijn voorgoed gebleven...
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Prachtig Robbe en ikwas zó blij met je bezoekje.
En...je had nog iets bij ook!
DANKJE-DANKJEWEL ROBBE!!!
Je hebt het zo mooi kunnen verwoorden:
jij bleef alleen met de eenzaamheid en met de stilte!
Met de leegte, met het definitieve ervan........
Nogmaals dank en
lieve groeten
johana-maria
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
LAAT DE VLAM NIET DOVEN
Laat ze niet doven de vlam,
niet smeulen de kleine pit!
Ze geeft nog warmte en ook wat licht
Laat ze niet doven,
laat ze niet smeulen!
Ik staar en kijk...
Wacht bang af...
Zal ze toch doven, smeulen
de kleine pit?
Ik roep:
dat mag niet!
Laat niet smeulen de kleine pit!
Verschrikt hoor ik mijn eigen stem,
doch niemand die ze hoort.
Kleiner en kleiner wordt de vlam...
En dan...
Handen die tasten in den blinde en
zoeken in de aarde,
ogen die staren in de duisternis,
armen hoog gestrekt in den hoge,
een smekend bidden en verlangen!
Laat de vlam niet doven,
niet smeulen de kleine pit.
johana-maria
november 2004
Laat ze niet doven de vlam,
niet smeulen de kleine pit!
Ze geeft nog warmte en ook wat licht
Laat ze niet doven,
laat ze niet smeulen!
Ik staar en kijk...
Wacht bang af...
Zal ze toch doven, smeulen
de kleine pit?
Ik roep:
dat mag niet!
Laat niet smeulen de kleine pit!
Verschrikt hoor ik mijn eigen stem,
doch niemand die ze hoort.
Kleiner en kleiner wordt de vlam...
En dan...
Handen die tasten in den blinde en
zoeken in de aarde,
ogen die staren in de duisternis,
armen hoog gestrekt in den hoge,
een smekend bidden en verlangen!
Laat de vlam niet doven,
niet smeulen de kleine pit.
johana-maria
november 2004
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
beste Johana-Maria,
Ik ben zo brutaal om hier binnen te treden, maar trof je naam bij (bosrankje) aan.Jou spreuk onder ieder gedicht of wens trof me om daar op te schrijven.Ik hoop, dat ik hier na nog komen mag
De naar weg binnen,is de langste weg
Deze weg is een als bergpad
hij begint bij de geboorte uit de plek waar je veilig zat
Je begint in een veilig dal
waar ze over waken voor een val
Maar de jaren trekken voorbij
je leert lopen wat ben blij
Dat gaat met vallen en opstaan
met wat kleine pijn in rugzakje kom in een brede laan
Spelen met vrienden en vriedinen oh wat was dat fijn
maar owee in rugzak kom wat meer pijn
Maar op de splitsing van twee wegen
kom je al voor een keuze, wat valt dat tegen
Zie daar staat een goede herder waarmee je praat
na een de goede raad in je zakje trek verder door die smallere straat
Maar daar is een ander dat is je eerste liefde,samen volgen jullie de weg
bij de volgende kruising krijg je van geliefde een uitleg
De ander ziet een beter weg, dan loop met pijn in je hart het smalle pad in
Je rugzak wordt als maar zwaarder dan in het begin
je valt in diepe dalen
Maar met veel moed en steun zal je top kunnen halen
Aan gekomen op de berg laat je rugzak zien aan hem die wenkt
daar wacht de beloning van deze levensweg die hij je schenkt
De een noemt het Goddelijk paradijs waar je beland
de ander noemt het dromenland
Maar bedenk hoe in je leven wordt, geschopt of geprezen
laat daar ons dan naar binnenkijken en zie wat wij lezen
Jij bent binnen gekomen door te leven als goed en eerlijk mens
dat is wat ik deze pasen een ieder wens
Een prettig pasen aan ieder dit leest
Herman 15april 2006 12.30
wees aardig voor een ander... is een ander aardig jou
Ik ben zo brutaal om hier binnen te treden, maar trof je naam bij (bosrankje) aan.Jou spreuk onder ieder gedicht of wens trof me om daar op te schrijven.Ik hoop, dat ik hier na nog komen mag
De naar weg binnen,is de langste weg
Deze weg is een als bergpad
hij begint bij de geboorte uit de plek waar je veilig zat
Je begint in een veilig dal
waar ze over waken voor een val
Maar de jaren trekken voorbij
je leert lopen wat ben blij
Dat gaat met vallen en opstaan
met wat kleine pijn in rugzakje kom in een brede laan
Spelen met vrienden en vriedinen oh wat was dat fijn
maar owee in rugzak kom wat meer pijn
Maar op de splitsing van twee wegen
kom je al voor een keuze, wat valt dat tegen
Zie daar staat een goede herder waarmee je praat
na een de goede raad in je zakje trek verder door die smallere straat
Maar daar is een ander dat is je eerste liefde,samen volgen jullie de weg
bij de volgende kruising krijg je van geliefde een uitleg
De ander ziet een beter weg, dan loop met pijn in je hart het smalle pad in
Je rugzak wordt als maar zwaarder dan in het begin
je valt in diepe dalen
Maar met veel moed en steun zal je top kunnen halen
Aan gekomen op de berg laat je rugzak zien aan hem die wenkt
daar wacht de beloning van deze levensweg die hij je schenkt
De een noemt het Goddelijk paradijs waar je beland
de ander noemt het dromenland
Maar bedenk hoe in je leven wordt, geschopt of geprezen
laat daar ons dan naar binnenkijken en zie wat wij lezen
Jij bent binnen gekomen door te leven als goed en eerlijk mens
dat is wat ik deze pasen een ieder wens
Een prettig pasen aan ieder dit leest
Herman 15april 2006 12.30
wees aardig voor een ander... is een ander aardig jou
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Herman, eerst en vooral ook voor jou: mooie , vrede-en vreugdevollePaasdagen toegewenst!!!Voor jou , je familie en vrienden!!!
En ...wat een vreugde jou op bezoek te krijgen Herman!!!DANKJE-DANKJEWEL!
Je bent altijd welkom, de Ochtendschemering lokt iedereen die
er van wil genieten!
En Herman, wat een mooi gedicht over de Weg!!!!Als ik dat lees , ja dan denk ik : wouw! kent Herman mij ?
Dat hij dat zo mooi en goed kan verwoorden?!
Bedankt hiervoor Herman en ..steeds hartelijk welkom!
johana-maria
Met nog een "VREDE- EN VREUGDEVOL PASEN AAN JOU HERMAN ,
MAAR OOK
AAN ALLE SENIOREN-VRIENDEN! :
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Paasvakantie voorbij , terug aan het werk of liever
terug weer wat meer vrije tijd voor POËZIE!!
Vandaag vond ik een tekst terug van december 2003,
die ik schreef 1 jaar na het overlijden van Moeder.
Men sprak zo vaak over "loslaten", haar loslaten.
Begrijpen deed ik het niet.Misschien kon ik het ook niet.
Daarom.......
LOSLATEN
Loslaten,
loslaten zeg je
loslaten....
Zoals die boom daarginds,
één voor één,
langzaam aan,
los laat zijn blaren.
Tot hij naakt daar staat
de trotse boom,
en zijn trekken nu zo goed naarvoren komen.
Loslaten,
loslaten zeg je.
Zoals de klok op de toren
seconden en minuten los laat
één voor één.
Loslaten de tijd, de uren,
de tijd vloeit weg....
Tot de klok het uur weer luidt,
de tijd en de uren.....
Loslaten,
loslaten zeg je.
Loslaten tot het uur komt,
mijn uur.
Tot blaren van de bomen vallen en
seconden van de klok in de toren.
Tot de sneeuw het landschap ondersneeuwt
het witte laken over mij heen.
Tot dan...
Loslaten
loslaten altijd maar weer.
Johana-maria
december 2003
Ooit las ik op een kaart iets heel moois
"Als je iets liefhebt, laat het vrij.
" Als het terug komt, is't van jou.
"Anders is het er nooit geweest."
terug weer wat meer vrije tijd voor POËZIE!!
Vandaag vond ik een tekst terug van december 2003,
die ik schreef 1 jaar na het overlijden van Moeder.
Men sprak zo vaak over "loslaten", haar loslaten.
Begrijpen deed ik het niet.Misschien kon ik het ook niet.
Daarom.......
LOSLATEN
Loslaten,
loslaten zeg je
loslaten....
Zoals die boom daarginds,
één voor één,
langzaam aan,
los laat zijn blaren.
Tot hij naakt daar staat
de trotse boom,
en zijn trekken nu zo goed naarvoren komen.
Loslaten,
loslaten zeg je.
Zoals de klok op de toren
seconden en minuten los laat
één voor één.
Loslaten de tijd, de uren,
de tijd vloeit weg....
Tot de klok het uur weer luidt,
de tijd en de uren.....
Loslaten,
loslaten zeg je.
Loslaten tot het uur komt,
mijn uur.
Tot blaren van de bomen vallen en
seconden van de klok in de toren.
Tot de sneeuw het landschap ondersneeuwt
het witte laken over mij heen.
Tot dan...
Loslaten
loslaten altijd maar weer.
Johana-maria
december 2003
Ooit las ik op een kaart iets heel moois
"Als je iets liefhebt, laat het vrij.
" Als het terug komt, is't van jou.
"Anders is het er nooit geweest."
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Voor allen die of en toe wel eens dromen en
praten met sterren en ......
Voor jou misschien???????????
DE STER
In het duister tuur ik naar de hemel.
Van op het terras lijkt die zo groot.
Maar, in die grote hemel
zie ik slechts één ster.
Eén ster in die duister, grote hemel.
Ik kijk en roep:
- "Dag ster, waarom zo alleen in die duistere nacht?"
- "Alleen?Ik ben nooit alleen, nooit.
miljoenen sterren schitteren rondom mij,
maar jij ziet ze niet.
De nacht is ook niet donker,
wij verlichten die toch?
Wij schitteren altijd, altijd,
ook over dag,
maar jullie zien ons niet.
Toch zijn we er,
altijd!
Zo zie je maar kleine mens!
- "Nou ja jij bent nooit alleen,
maar ik?
- "Jij, jij bent ook nooit alleen,
ik schitter in jou hart en
in't hart van zovele mensen,
samen vormen jullie een krans van sterren
door de wereld heen,
nooit alleen!
Jij bent enig.
Ieder mens is enig.
Prachtig, uniek , enig!
Samen schitteren jullie,
als een krans om de wereld heen,
die alle duisternis doorbreekt.
Nooit alleen.
Zo zie je maar kleine mens!"
Johana-maria
november 2003
praten met sterren en ......
Voor jou misschien???????????
DE STER
In het duister tuur ik naar de hemel.
Van op het terras lijkt die zo groot.
Maar, in die grote hemel
zie ik slechts één ster.
Eén ster in die duister, grote hemel.
Ik kijk en roep:
- "Dag ster, waarom zo alleen in die duistere nacht?"
- "Alleen?Ik ben nooit alleen, nooit.
miljoenen sterren schitteren rondom mij,
maar jij ziet ze niet.
De nacht is ook niet donker,
wij verlichten die toch?
Wij schitteren altijd, altijd,
ook over dag,
maar jullie zien ons niet.
Toch zijn we er,
altijd!
Zo zie je maar kleine mens!
- "Nou ja jij bent nooit alleen,
maar ik?
- "Jij, jij bent ook nooit alleen,
ik schitter in jou hart en
in't hart van zovele mensen,
samen vormen jullie een krans van sterren
door de wereld heen,
nooit alleen!
Jij bent enig.
Ieder mens is enig.
Prachtig, uniek , enig!
Samen schitteren jullie,
als een krans om de wereld heen,
die alle duisternis doorbreekt.
Nooit alleen.
Zo zie je maar kleine mens!"
Johana-maria
november 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."