"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

[Bosrankje]

weer zo mooi en juist wat ik denk,

lieve johana-maria !

Pasen is voorbij en ik heb het

gevierd, zoals beloofd dank zij

jouw steun vooral !........

ik ben regelmatig naar je topic gegaan

en terug gelezen wat je geschreven had

maar nog op een ander manier en heb

soms andere dingen ontdekt waar ik ben

dan stil blijven staan, precies of ik die nog

niet tegen gekomen was .........

Nog bedankt voor alles, lieve johana-maria

en tot ziens

Veel liefs van Bosrankje

[Johana-Maria]

Lief Bosrankje,

Zeer hartelijk dank voor je lieve aanmoediging!

Dit forum is voor mij bijna een wonder van goedheid,

genegenheid, liefde, vrienschap, .....

ja, al het goede dat men onder mensen vinden kan!!!

Toch wonder als men wat ouder wordt ook milder , beter,

attenter wordt voor de anderen.

Dat maakt het leven mooi en de moeite waard!

Aan jou Bosrankje en alle andere vrienden:

"ZEG IK DANK!" "ZEG IK DANK!"

johana-maria

[Bosrankje]

mijn lieve Johana-maria

nogmals zeg ik je hoe graag ik je lees !

ik moest nu lachen omdat jij verwoordt weer

wat ik denk en..... ben ook ontroerd door je

spontaniteit, je echtheid......

tot ziens en veel liefs van bosrankje

[Johana-Maria]

Bosrankje,

wonder hoe jij me kent!

Ben inderdaad heel spontaan en impulsief...
hart op de hand , zeggen ze ook wel,
wat mij soms wel wat moeilijkheden opbrengt.

En in dat alles een tikkeltje naïf...................
En geloof in de goedheid van de mens!


Dank voor je woordje en je mag er gerust
om glimlachen en lachen hoor...
dat doet me plezier

Veel liefs
johana-maria

[Johana-Maria]

Als ik deze dagen hoor spreken over een mogelijke
aanval op Iran...dan ben ik triest.

Waarom oorlog????

Bij de inval op Afganistan en Irak voelde ik me ook zo triestig.
Toen schreef ik dit:

GEBED OM VREDE

Alle sterren zijn gedoofd.
Donker en duister is de nacht.
Het is stil,
beangstigend stil en
alles luistert.

Iemand zei: " Er komen donkere tijden"
Een ander:" God wat moeten we doen?"

"Kom zei de oudste,
laat ons binnen gaan,
de kaarsen aansteken en
bidden om vrede."

Kom, steek de kaarsen aan,
misschien wordt dan het licht geboren,
een ster die weer schitteren gaat,
hoe onmogelijk dit ook blijkt!

Kom en steek de kaarsen aan!

johana-maria
maart 2003

[Johana-Maria]

Als alles in het honderd lijkt te lopen,
in de wereld, in je vriendenkring, in je persoonlijk leven...
ja, denk je wel eens :

DROMEN, KAN DAT NOG?

Dromen kan dat nog,
onbevangen en onbegrensd?
Dromen van de zomer en de zon,
van hemel en sterren,
van de zee , de wolken en de lucht.

Dromen dat ergens op een ster
een roos wacht op de Kleine Prins,
omdat hij van haar houdt en haar beschermen wil.

Dromen van een bron in de woestijn
met water helder en klaar dat
leven geeft aan mensen van goede wil.

Dromen van de kostbare parel
verborgen in ieder mens,
die hem zo waardevol maakt als je hem vindt.

Dromen dat in ' t diep donker woud
een kleine krokus wordt geboren,
hoop op een nieuwe lente en nieuw leven.

Dromen, dromen........


Doch plots is er het beeld op de buis,
het beeld van het kind,
het gekwetste kind,
ogen groot open van angst en pijn.

Het beeld van de verwoeste stad
van de brug kapot in de rivier,
geen oversteken meer,
geen vriendschap en geen thuis.


Dat alles .....
omdat ver weg, aan de overkant van de oceaan,
een"President" lekker slaapt op zijn buitenverblijf
en droomt van een
"Betere wereld onder een bommentapijt!"

Dromen, mag dat nog?!

Misschien kwam de Kleine Prins niet op tijd
om zijn roos te beschermen en is zij
nu wel dood?!

Misschien is er in de woestijn geen bron meer
omdat er geen mensen meer zijn van goede wil en
het onbarmhartige zand alle leven onmogelijk maakt?!

Misschien is er geen zeldzame en kostbare parel,
omdat er geen ogen zijn om hem te vinden,
diep in elke mens verborgen?!

Misschien werd de kleine krokus in het bos
vertrappelt onder onverschilligheid,
nog voor ze ontloken was ?!

DROMEN, ach!
Kan dat nog? Mag dat nog?

Aan jou en mij het antwoord.

Johana-maria
maart 2003

[Johana-Maria]

VANDAAG

Vandaag was de lucht zo blauw,
de wolken zo wit,
het gras zo groen,
de tulpen zo rood en fier.

De zon scheen wit licht op de huizen
deze kant van de straat.
Er was geen duisternis,
wel schaduw aan de overkant.

De wind was fris en dreef de wolken vooruit.
Een boot gleed voorbij, wit op het groene water.
Ergens floot een merel in een boom...

Ik keek, luisterde, genoot....

Ginds wachtte het huis,
stil en goed,
een veilige haven,
geluk en vrede,
een thuis,
na zo lange jaren!

Het was als een ontwaken uit een diepe slaap.

johana-maria
april 2003

[Johana-Maria]

ALS EEN KIND

kon ik lopen, lopen en lachen in de zon,
de armen wijd open,
lopen...


Weten dat ginds ver
iemand wacht
met de armen open,
die je opvangt in je vlucht en
je in zijn armen sluit,
zo vast, zo warm , zo zacht.

Waar je dan je hoofd kan leggen op zijn schouder en
je goed voelen en o zo veilig.

En zijn kunt wie je bent,
gelukkig, verdrietig,
met een lach of een traan.
Met je geheim gewoon
geborgen
in een eindeloze omarming.

Waar je gewoon jezelf kunt zijn,
onbevangen, zonder schaduw, zonder schijn,
en geen waarom.

Eenvoudig
omdat het zo is.
Als een pas geboren kind,
wonder van liefde en van pijn.

Johana-maria
april 2003

[Johana-Maria]

Blij met je kennis te maken Lief.

Jij bent echt wel héél lief.

En...Steeds welkom in de "Ochtendschemering"!

"Gisteren hoorde ik je naam "schreef je.
was dat in Oostende.
Werd daar een gedicht gelezen soms?

Blij en dankbaar voor je bezoekje!

Johana-maria

[herman1944]

Als ik deze dagen hoor spreken over een mogelijke
aanval op Iran...dan ben ik triest.

Waarom oorlog????

Bij de inval op Afganistan en Irak voelde ik me ook zo triestig.
Toen schreef ik dit:

GEBED OM VREDE

Alle sterren zijn gedoofd.
Donker en duister is de nacht.
Het is stil,
beangstigend stil en
alles luistert.

Iemand zei: " Er komen donkere tijden"
Een ander:" God wat moeten we doen?"

"Kom zei de oudste,
laat ons binnen gaan,
de kaarsen aansteken en
bidden om vrede."

Kom, steek de kaarsen aan,
misschien wordt dan het licht geboren,
een ster die weer schitteren gaat,
hoe onmogelijk dit ook blijkt!

Kom en steek de kaarsen aan!

johana-maria
maart 2003

Waarom oorlog

Waarom geen vrede
het is misschien een bede
Is nodig dat deze komt
maar niet dat men kinderen verwond

Moeten wij onze vrede bevechten
tussen de goede en slechten
Wat hebben we geleerd
dat om de vrede de oorlog terug is gekeerd

Waarom niet praten
het vechten laten
Waarom moeten we in deze wereld leven
de vrede mag geen leed geven

Laat ons naast elkaar gaan staan
samen de oorlog verslaan
De mens leeft nog geen honderd jaar
maar wat maakt daar in klaar

Laat het eens honderd jaar in de wereld vrede wezen
en geen oorlog vrezen
Dan kunnen wij de wereld opbouwen
en elkaar de vrede toe vertrouwen


Herman

[Johana-Maria]

Hoi Herman,

je kwam weer op bezoek met een cadeau!!!

Een lang en waardevol gedicht, prachtig!
Ja :"Kon het maar eens honderd jaar vrede zijn!"

Herman van harte dank en altijd welkom!!!

Groetjes
johana-maria

[Johana-Maria]

EENZAAMHEID


"Niemand wacht toch op jou,
waarom wil je dan persé naar huis"
zeiden de anderen.

Het woord was gevallen:
"Niemand wacht toch op jou."
Harde werkelijkheid als
een pijn door me heen!

Niemand wacht toch op jou,
waarom je dan haasten?
Voor wie? Voor wat?

En plots besefte ik, zoals nog nooit voorheen:
er is niemand en niets,
alleen doffe pijn
en verdriet.
Ik slenterde door de laan,
keek naar bloemen en bomen ,
zonder te kijken....
liep het brugje over,
bleef staan en
staarde naar het water,
rustig kabbelend...

Ik luisterde naar 't lied van het riviertje:
"ik kom van ginds hoog , van ginds ver...
"van de bron,
"ik loop steeds verder en verder
"naar de zee.
"De zee wacht op mij."

"de zee wacht mij op, de zee..."
het klonk als muziek , zo mooi in m'n hart.
De zee, de wijde zee, als een moederschoot zo groot,
zo veilig , zo thuis.

Misschien wacht er dan toch wel iemand op mij?!


Johana-maria
Mei 2003

[Johana-Maria]

JE DEED ALSOF


Je ging voorbij en keek niet.
Kende je me niet?

Ja toch,
je kende me,
maar deed alsof.
Je was bezig met die andere en
liep gewoon voorbij,
je keek zelfs niet ,
hoe kan dat toch?

M'n hart werd plots zo klein,
zo nietig klein
van pijn.
Van die vreselijke pijn.

Je zag me niet.
je kende me niet,
of deed alsof.

Ik zei je "dag",
maar je hoorde het niet.
je liep gewoon voorbij,
voorbij.

Je was weg,
voorbij,
misschien voorgoed?

Johana-maria
augustus 2003

[herman1944]

Johana-Maria

Niemand wacht op jou
dat zeg je te gouw
er alijd wel iemand die wacht
al denk je die woorden zijn voor mij niet van kracht
dan is iemand die je niet kent
die zomaar je verwent
het kan met wooren zijn
die zo zacht klinken maar o zo fijn
die diep in de nacht bij je binnen is getreden
tot ochtendschemering jewoorden heeft bestreden
heeft een briefje voor je achter gelaten
waarin stond ik zal niet met je praten
maar met wat jij dicht
daar op hebben vele op zich gericht

Herman

Wees aardig voor een ander ...is een ander aardig voor jouw

[Johana-Maria]

Herman

Wat ben jij een wondere man zeg! Een echt goede vriend!

Hoe weet je 't wat en hoe je 't zeggen moet?!

Het is ook zo dat altijd iemand op je wacht of je verwacht!
Ik ben vrijwilligster in een Rusthuis en ja hoor!....
Daar wacht wel meer dan één iemand op je bezoek!
Meer dan één iemand die je zegt: Oh wat ben ik blij dat je er bent

Ja hoor er wacht wel altijd iemand!!!

Dank je voor je wijze woorden en
tot een volgend bezoekje!!!

Johana-maria